«Νάταν η Σκάλα μάλιν σου, τζιαι να μου την χαρίσεις

Μάθε το, εν την άλλασσα, μ’ έναν γουμάν της Λύσης».

Αείμνηστος Παύλος Λιασίδης

Συνέντευξη

Στην  συνέντευξη που ακολουθέι οι ερωτήσεις υποβάλλονται από εμένα προς τη μητέρα μου που κατάγεται από τη Λύση και έχει ζήσει τον ξεριζωμό στα 8 τις χρόνια:

vΠοιές ήταν οι κύριες ασχολίες των κατοίκων;

vΉταν η γεωργία και η κτηνοτροφία

vΠως ψυχαγωγούνταν οι νέοι;

vΥπήρχαν 2 σινεμά, κάθε Κυριακή διοργανωνόταν μεγάλος περίπατος και μαζεύονταν κάτοικοι από τις γύρω περιοχές . Επίσης είχαμε τον χορευτικό όμιλο ΣΥ.ΚΑ.ΛΥ.(συγκρότημα καλλιτεχνών Λύσης) και το Α.ΣΥ.Λ.(αθλητικός σύλλογος Λύσης) την ποδοσφαιρική μας ομάδα όπου υπάρχει μέχρι σήμερα.

vΠώς βίωσες το πόλεμο;

vΒίαια, μπήκε στη ζωή μας απροειδοποίητα. Σαν παιδί μόνο 8 χρόνο τη μια στιγμή είχα το σπίτι μου και τα παιχνίδια μου και από την μια στιγμή στην άλλη είχα καταλήξει στο δάσος χωρίς τα απαραίτητα με μόνο στήριγμα την οικογένεια μου.

vΩς πρόσφυγες, ποιά αντιμετώπιση είχατε;

vΝόμιζαν πως θα τους κλέψουμε τα χωράφια τους, λίγοι μας πρόσφεραν βοήθεια. Εμείς δεν είχαμε τέτοια πρόθεση αφού για 3 μήνες μέναμε στο Δασάκι της Άχνας(χωρίο κοντά στα σύνορα της Αμμοχώστου) γιατί πιστεύαμε και ακόμα πιστεύουμε ότι θα γυρίσουμε στα σπίτι μας.