«Ημέρα Μνήμης Λύσης
χρόνια μετά και ο απολογισμός θλιβερός. Όσα χρόνια και αν έχουν περάσει οι πληγές μας είναι ακόμη νωπές και το χρέος μας απέναντι στην πατρίδα αλλά και όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία και την εθνική μας αξιοπρέπειαρ, βαρύ και ανεξόφλητο.
αποτέλεσμα της τουρκικής βαρβαρότητας ήταν η βεβήλωση και κατεδάφιση των εκκλησιών και η τεράστια καταστροφή
Η ηρωομάνα Λύση, που πρωτοστάτησε στους αγώνες για την ελευθερία και ανεξαρτησία της πατρίδας μας, πλήρωσε βαρύ το τίμημα της τουρκικής εισβολής με πέντε πεσόντες, τρείς δολοφονηθέντες και 16 αγνοουμένους, αλλά κυρίως με τον βίαιο διωγμό των νόμιμων κατοίκων της, τη βεβήλωση των σπιτιών της και τη σύληση των εκκλησιών της. Για 39 χρόνια αναμένει καρτερικά την ημέρα της δικής της ανάστασης. Περιμένει την ημέρα που θα ξανασφίξει στην αγκαλιά της τα παιδιά της, που τα σπίτια θα ανοίξουν και πάλι τα παράθυρά τους για να μπει φως, που οι αλάνες και τα σχολεία θα γεμίσουν παιδικά γέλια και οι εκκλησίες θα ξεχειλίσουν με πιστούς και ύμνους δοξαστικούς. Γιατί δεν είπαμε ‘αντίο’… Είπαμε ‘εις το επανιδείν’ δίνοντας την υπόσχεση της επιστροφής.
Η τουρκική εισβολή του 1974 και η συνεχιζόμενη κατοχή εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας προκάλεσαν μια μεγάλη και ανεπούλωτη πληγή στο σώμα της πατρίδας μας. Πέραν της απώλειας ανθρώπινων ζωών και της προσφυγοποίησης μεγάλου τμήματος του πληθυσμού, στην πολιτιστική κληρονομιά του νησιού μας. Η σύληση της πολιτιστικής κληρονομιάς στην κατεχόμενη Κύπρο αποτελεί γεγονός και το κράτος καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για επαναπατρισμό των ιερών μας κειμηλίων όπως είναι για παράδειγμα οι τοιχογραφίες της εκκλησίας του Αγίου Ευφημιανού (Θεμωνιανού) της κατεχόμενης Λύσης, που αποτοιχίστηκαν βίαια από Τούρκους αρχαιοκάπηλους και επαναπατρίστηκαν τον περασμένο χρόνο.
Ημέρες σαν κι αυτήν, οι μνήμες μας δραπετεύουν από τις μαυρόασπρες φωτογραφίες που βιαστικά τρύπωσαν στα λιγοστά αντικείμενα που οι πρόσφυγες κατάφεραν να πάρουν μαζί τους. Παίρνουν χρώμα και μας γυρίζουν πίσω στις τραγικές εκείνες μέρες του 1974 που χάραξαν για πάντα την ψυχή μας. Ακόμη και αν ο ξεριζωμός έχει γίνει μια πραγματικότητα, ακόμη και αν τα συρματοπλέγματα ματώνουν καθημερινά το σώμα της πατρίδας μας, εμείς μαζευτήκαμε εδώ για να βροντοφωνάξουμε ότι όσο και αν αδυσώπητα ο χρόνος αντιπαλεύει τη λήθη, όσο και αν οι δυσκολίες των καιρών επιχειρούν να στρέψουν το βλέμμα και τη σκέψη μας αλλού, όσο και αν καθημερινά επιχειρείται η παραχάραξη της ιστορίας μας, εμείς θυμόμαστε. Η καρδιά και η ψυχή μας δεν ξεχνούν, η ιστορία μας δεν παραχαράσσεται, η δίψα μας για επιστροφή δυναμώνει και η πατρίδα μας ζητά επιτακτικά δικαίωση.
Οφείλουμε, όμως, παρά την πίκρα μας να ξεπεράσουμε τη μοιρολατρία και δημιουργικά και ενωτικά να διαμορφώσουμε τη θέση και τον ρόλο μας στον σύγχρονο κόσμο. Τα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή μας δημιουργούν προκλήσεις, ευκαιρίες και απειλές. Στο χέρι μας όμως, είναι να συνδιαμορφώσουμε, μαζί με την Ελλάδα, τις νέες γεωπολιτικές ισορροπίες στην ταραγμένη περιοχή μας. Να τολμήσουμε ξεπερνώντας αναχρονιστικά στερεότυπα και παρωχημένες αναστολές, απαλλαγμένοι από σύνδρομα μικρομεγαλισμού, να ασκήσουμε τον γεωπολιτικό μας ρόλο οικοδομώντας νέες συμμαχίες. Όσο η Κύπρος δεν ασκεί αυτό τον ρόλο δυναμικά σε έναν κόσμο που αναδιατάσσεται ραγδαία, τόσο η Άγκυρα θα καλύπτει, παρά τις εσωτερικές της αντιφάσεις, το όποιο κενό. Τώρα πρέπει να πάρουμε θέση ενεργά, σε αυτό το κρίσιμο μεταίχμιο, σε αυτή την εύθραυστη συνοριακή γραμμή μεταξύ δύο κόσμων. Πρέπει να σταματήσουμε να τρέφουμε αυταπάτες για τις επιλογές που βρίσκονται μπροστά μας. Τώρα πρέπει να κινηθούμε, τώρα που οι μεγάλες προκλήσεις αναζητούν λύσεις και απαντήσεις που διαμορφώνουν τον κόσμο του αύριο.
Σε κλίμα συγκίνησης και νοσταλγίας, και με την ελπίδα της σύντομης επιστροφής μας στα πατρογονικά μας εδάφη, θα ταξιδέψουμε απόψε σε χρόνους και εποχές ξεχωριστές, με οδηγό μας τις μελωδίες του Απόστολου Καλδάρα, του εμπνευσμένου αυτού συνθέτη που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στο ελληνικό πεντάγραμμο. Ο Απόστολος Καλδάρας υπηρέτησε με γνησιότητα το λαϊκό τραγούδι με κορυφαίες στιγμές της πορείας του την κυκλοφορία των δίσκων του «Μικρά Ασία» και «Βυζαντινός Εσπερινός» το 1972 και το 1973 αντίστοιχα, που αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα ολοκληρωμένης έντεχνης δουλειάς και τα οποία θα έχουμε τη χαρά να απολαύσουμε απόψε.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα συγχαρώ το Δημοτικό Συμβούλιο Λύσης για τη διοργάνωση της τόσο ξεχωριστής αυτής βραδιάς, αλλά και να εκφράσω τις εγκάρδιες ευχαριστίες μου για την πρόσκληση να παρευρεθώ στην αποψινή εκδήλωση. Θα ήθελα να συγχαρώ παράλληλα τον σολίστα κ. Δημήτρη Φάνη, την ορχήστρα και τη χορωδία του Δήμου Δερύνειας, καθώς και τα χορευτικά σχήματα «ΧΟΡΟΚΡΑΜΑ» και «ΓΙΑΣΟΥΜΕΙΑ» για τη συμμετοχή τους, αλλά και όλους όσοι συνέβαλαν στην επιτυχία της αποψινής εκδήλωσης.
Με την ευχή όπως με την ευλογία της Θεοτόκου δοθεί σύντομα τέλος στο συνεχιζόμενο δράμα του λαού μας ώστε του χρόνου να μπορέσουμε να τιμήσουμε την Παναγία στο εκκλησάκι της στη Λύση, εύχομαι σε όλους μια ευχάριστη βραδιά».»
Τριάνταεννέα
χρόνια μετά και ο απολογισμός θλιβερός. Όσα χρόνια και αν έχουν περάσει οι πληγές μας είναι ακόμη νωπές και το χρέος μας απέναντι στην πατρίδα αλλά και όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία και την εθνική μας αξιοπρέπειαρ, βαρύ και ανεξόφλητο.
αποτέλεσμα της τουρκικής βαρβαρότητας ήταν η βεβήλωση και κατεδάφιση των εκκλησιών και η τεράστια καταστροφή
Η ηρωομάνα Λύση, που πρωτοστάτησε στους αγώνες για την ελευθερία και ανεξαρτησία της πατρίδας μας, πλήρωσε βαρύ το τίμημα της τουρκικής εισβολής με πέντε πεσόντες, τρείς δολοφονηθέντες και 16 αγνοουμένους, αλλά κυρίως με τον βίαιο διωγμό των νόμιμων κατοίκων της, τη βεβήλωση των σπιτιών της και τη σύληση των εκκλησιών της. Για 39 χρόνια αναμένει καρτερικά την ημέρα της δικής της ανάστασης. Περιμένει την ημέρα που θα ξανασφίξει στην αγκαλιά της τα παιδιά της, που τα σπίτια θα ανοίξουν και πάλι τα παράθυρά τους για να μπει φως, που οι αλάνες και τα σχολεία θα γεμίσουν παιδικά γέλια και οι εκκλησίες θα ξεχειλίσουν με πιστούς και ύμνους δοξαστικούς. Γιατί δεν είπαμε ‘αντίο’… Είπαμε ‘εις το επανιδείν’ δίνοντας την υπόσχεση της επιστροφής.
Η τουρκική εισβολή του 1974 και η συνεχιζόμενη κατοχή εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας προκάλεσαν μια μεγάλη και ανεπούλωτη πληγή στο σώμα της πατρίδας μας. Πέραν της απώλειας ανθρώπινων ζωών και της προσφυγοποίησης μεγάλου τμήματος του πληθυσμού, στην πολιτιστική κληρονομιά του νησιού μας. Η σύληση της πολιτιστικής κληρονομιάς στην κατεχόμενη Κύπρο αποτελεί γεγονός και το κράτος καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για επαναπατρισμό των ιερών μας κειμηλίων όπως είναι για παράδειγμα οι τοιχογραφίες της εκκλησίας του Αγίου Ευφημιανού (Θεμωνιανού) της κατεχόμενης Λύσης, που αποτοιχίστηκαν βίαια από Τούρκους αρχαιοκάπηλους και επαναπατρίστηκαν τον περασμένο χρόνο.
Ημέρες σαν κι αυτήν, οι μνήμες μας δραπετεύουν από τις μαυρόασπρες φωτογραφίες που βιαστικά τρύπωσαν στα λιγοστά αντικείμενα που οι πρόσφυγες κατάφεραν να πάρουν μαζί τους. Παίρνουν χρώμα και μας γυρίζουν πίσω στις τραγικές εκείνες μέρες του 1974 που χάραξαν για πάντα την ψυχή μας. Ακόμη και αν ο ξεριζωμός έχει γίνει μια πραγματικότητα, ακόμη και αν τα συρματοπλέγματα ματώνουν καθημερινά το σώμα της πατρίδας μας, εμείς μαζευτήκαμε εδώ για να βροντοφωνάξουμε ότι όσο και αν αδυσώπητα ο χρόνος αντιπαλεύει τη λήθη, όσο και αν οι δυσκολίες των καιρών επιχειρούν να στρέψουν το βλέμμα και τη σκέψη μας αλλού, όσο και αν καθημερινά επιχειρείται η παραχάραξη της ιστορίας μας, εμείς θυμόμαστε. Η καρδιά και η ψυχή μας δεν ξεχνούν, η ιστορία μας δεν παραχαράσσεται, η δίψα μας για επιστροφή δυναμώνει και η πατρίδα μας ζητά επιτακτικά δικαίωση.
Οφείλουμε, όμως, παρά την πίκρα μας να ξεπεράσουμε τη μοιρολατρία και δημιουργικά και ενωτικά να διαμορφώσουμε τη θέση και τον ρόλο μας στον σύγχρονο κόσμο. Τα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή μας δημιουργούν προκλήσεις, ευκαιρίες και απειλές. Στο χέρι μας όμως, είναι να συνδιαμορφώσουμε, μαζί με την Ελλάδα, τις νέες γεωπολιτικές ισορροπίες στην ταραγμένη περιοχή μας. Να τολμήσουμε ξεπερνώντας αναχρονιστικά στερεότυπα και παρωχημένες αναστολές, απαλλαγμένοι από σύνδρομα μικρομεγαλισμού, να ασκήσουμε τον γεωπολιτικό μας ρόλο οικοδομώντας νέες συμμαχίες. Όσο η Κύπρος δεν ασκεί αυτό τον ρόλο δυναμικά σε έναν κόσμο που αναδιατάσσεται ραγδαία, τόσο η Άγκυρα θα καλύπτει, παρά τις εσωτερικές της αντιφάσεις, το όποιο κενό. Τώρα πρέπει να πάρουμε θέση ενεργά, σε αυτό το κρίσιμο μεταίχμιο, σε αυτή την εύθραυστη συνοριακή γραμμή μεταξύ δύο κόσμων. Πρέπει να σταματήσουμε να τρέφουμε αυταπάτες για τις επιλογές που βρίσκονται μπροστά μας. Τώρα πρέπει να κινηθούμε, τώρα που οι μεγάλες προκλήσεις αναζητούν λύσεις και απαντήσεις που διαμορφώνουν τον κόσμο του αύριο.
Σε κλίμα συγκίνησης και νοσταλγίας, και με την ελπίδα της σύντομης επιστροφής μας στα πατρογονικά μας εδάφη, θα ταξιδέψουμε απόψε σε χρόνους και εποχές ξεχωριστές, με οδηγό μας τις μελωδίες του Απόστολου Καλδάρα, του εμπνευσμένου αυτού συνθέτη που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στο ελληνικό πεντάγραμμο. Ο Απόστολος Καλδάρας υπηρέτησε με γνησιότητα το λαϊκό τραγούδι με κορυφαίες στιγμές της πορείας του την κυκλοφορία των δίσκων του «Μικρά Ασία» και «Βυζαντινός Εσπερινός» το 1972 και το 1973 αντίστοιχα, που αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα ολοκληρωμένης έντεχνης δουλειάς και τα οποία θα έχουμε τη χαρά να απολαύσουμε απόψε.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα συγχαρώ το Δημοτικό Συμβούλιο Λύσης για τη διοργάνωση της τόσο ξεχωριστής αυτής βραδιάς, αλλά και να εκφράσω τις εγκάρδιες ευχαριστίες μου για την πρόσκληση να παρευρεθώ στην αποψινή εκδήλωση. Θα ήθελα να συγχαρώ παράλληλα τον σολίστα κ. Δημήτρη Φάνη, την ορχήστρα και τη χορωδία του Δήμου Δερύνειας, καθώς και τα χορευτικά σχήματα «ΧΟΡΟΚΡΑΜΑ» και «ΓΙΑΣΟΥΜΕΙΑ» για τη συμμετοχή τους, αλλά και όλους όσοι συνέβαλαν στην επιτυχία της αποψινής εκδήλωσης.
Με την ευχή όπως με την ευλογία της Θεοτόκου δοθεί σύντομα τέλος στο συνεχιζόμενο δράμα του λαού μας ώστε του χρόνου να μπορέσουμε να τιμήσουμε την Παναγία στο εκκλησάκι της στη Λύση, εύχομαι σε όλους μια ευχάριστη βραδιά».»
Τριάνταεννέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου